حیات النفوس و داستانهای میانرودان دو کوشش جدا از هم در حوزهی تأثیرپذیری از آبشخورهای تاریخی است. اولی نگاهی از نزدیک و خودمانی میکند به یکی از شبهای هزارویک شب و دومی در مقیاسی بزرگتر میخواهد بستر و شکوهی تاریخی را در چشماندازی پارودیک بازروایی کند. به گفتهی دیگر، ارائهای شوخانه از گزارههای زبانی و بازپیدایی روایتهای باستانی در پیچهای کمیک - در نمایشنامهی دوم - مشخصهی غالب آن است.
0 از 5