نمایشنامهی ستونهای جامعه از دو جنبه اهمیتی ویژه دارد و نقطهی شروعی برای ایبسن محسوب میشود؛ نخست آنکه ایبسن در این نمایشنامه برای اولین بار مسائل اجتماعی را طرح میکند، و سپس آنکه این نمایشنامه اولین اثر او به نثر است. ایبسن در ستونهای جامعه به همان درونمایههایی میپردازد که از دغدغههای اصلی اویند و بعدها هم به اَشکال مختلف درگیر آنهاست، با این تفاوت که در این نمایشنامه او خیلی خوشبینانهتر و با دورنمایی امیدوارانهتر به این مسائل نگاه میکند. دروغ در زندگی فردی و اجتماعی، که گاه پایههای زندگی افراد بهظاهر محترم و موفق جامعه را تشکیل میدهد، مسئلهی اصلی این نمایشنامه است؛ دروغ به خود، دروغ به خانواده، و دروغ به جامعه، جامعهای چنان محافظهکار و قراردادی و بسته که قوانین آن، بههمراه منفعتطلبیهای شخصی، چون باتلاقی از دروغ همه را به درون میکشد. آیا میتوان از آن رهایی یافت؟
0 از 5