گروه تئاتر خیابانی جانام در هند، که تلخیصی از ترکیب جانا ناتیا مانچ به معنای تئاتر مردمی هند است، با سکان‌داری صفدر هاشْمی و بعد از ترور وی با هدایت همسرش، مولایاشری هاشمی، و همراهانش در طول دهه‌های گذشته همواره تلاش کرده است تا با اجراهای خود در سرتاسر کشور هند و به‌موازات اهداف هنری و اجرایی و زیبایی‌شناختی‌اش رسالت متعهدانه‌ی اجتماعی و فرهنگی و سیاسی تئاتر را نیز به جا بیاورد و در سطحی گسترده و صدالبته عمیق باعث روشنگری افکار عامه و توده‌های مردم شود. مردمی که در طول تاریخْ عامدانه در خواب غفلتِ برساخته‌ی ایدئولوژی‌های سودجو و قدرت‌طلب فروغلتانده شده‌اند و متأثر از ساختار‌های اجتماعیِ برآمده از تمامیت‌خواهیْ فریفته شده‌اند و بنیاد اوضاع فرهنگی ـ تاریخی و اندیشه و کردارشان، به‌ویژه در جهان سوم، بر همین اساس نهاده شده است. درست در همین بزنگاه پرمخاطره و حیاتیِ تاریخی و اجتماعی است که صفدر و یارانش از برج عاج و تجملی و پرزرق‌وبرق متعارف کمپانی‌های سلبریتی‌ساز و از کنج خلوت و عافیت‌طلبی شبه‌روشنفکرانه بیرون می‌زنند تا با تبیین مسئولیت‌های سیاسی و اجتماعی نخبه‌گرایانه‌ی مبتنی بر تعهدات و التزام‌های انسانی و در تقابل با هرگونه سانسورْ از ساختارها و لایه‌های زیرین نابرابری‌های اجتماعی انتقاد کنند و با پویش‌های خردباورانه، آزادی‌خواهانه و انسان‌گرایانه پرده‌ی ناآگاهی و تعصبات جاهلانه‌ی سنتی و خرافات موهوم و هژمونی‌های مطلقه‌ی سیاسیِ ملبس به آرایه‌های گول‌زنک مردم‌سالاری را از تن زخمی جامعه بدرند و زمینه‌های حاکمیت راستین مردم را فراهم آورند و مفاهیم والای انسانی را احیا کنند.