وُلپن اثر بن جانسن نمایشنامهای است پر شخصیت و پرکشش. کشمکش میان شخصیتها و کیفیت ارتباط آنها عامل اصلی در پیش بردن ماجراهای نمایش است. وُلپن، شخصیت محوری نمایش، سرشار از مکر و حیله و خصلتها و صفتهای ناپسندیده و رذیلانه است، و جانسن با پرداختن به او نگاه انتقادی خود را به جامعه و آدمهایش آشکار کرده است. جانسن در این نمایشنامه راوی جامعه و آدمهایی است که برای رسیدن به منافع بیشتر از هیچ تلاشی برای تخریب یکدیگر کوتاهی نمیکنند. نامههای صادق هدایت به دوستانش در پاریس، بهویژه به حسن شهیدنورایی، گویای آن است که او معمولاً متن نمایشنامههایی را از آنها درخواست میکرد، و پس از آن برای ترجمه در اختیار عبدالحسین نوشین قرار میداد، و نوشین نیز ترجمهها را برای واخوانی و احیاناً ویرایش پارهای از گفتوگوها به هدایت میسپرد. نوشین، نمایشنامۀ وُلپن، نوشتۀ Èä ÌÇäÓä¡ ÑÇ ÏÑ ÂÛÇÒ Ïåۀ 20 ÔãÓی ÊÑÌãå ˜ÑÏ¡ æ ÏÑ ÝÑæÑÏیä 1323 ÈåÚäæÇä ÈÑäÇãۀ ÇÝÊÊÇÍیۀ «ÊÆÇÊÑ فرهنگ» (خیابان لالهزار) روی صحنه برد. روایت است که اجرای این نمایش تأثیر شگرفی بر فضای فرهنگی پایتخت گذاشت، و گروهی از تماشاگران نخبهپسند، که میانهای با تماشاخانههای لالهزار نداشتند، به دیدن این نمایش ترغیب شدند.
0 از 5